Twee weken verder

Afgelopen week hebben we voor het eerst ingestemd met een toeristisch uitstapje. Tekalign (de onderzoeksassistent van JD) had een taxi voor ons geregeld zodat we naar Crocodile Ranch konden gaan. Dat is een plek waar krokodillen gefokt worden, zodat de huid op de markt in het Midden Oosten voor een mooi bedrag verkocht kan worden. Nu is dat niet het enige waar ze aan verdienen. Bij de ingang zagen we dat een Ethiopiër 20 birr neer moest leggen voor een bezoek, een Ethiopische student 5 Birr, maar een buitenlander wel 180 Birr! Gewend aan de lagere kosten hadden we zoveel geld amper op zak. Omdat we al wel een half uur gereden hadden, besloten we toch maar te betalen zodat we naar binnen konden gaan. De attractie bestond uit twee onderdelen. (1) een mega hal met daarin wat handgemaakte informatieborden en aan de muur wat uitgeprinte a4-tjes waarop wat informatie over krokodillen, de huid en de handel in huiden ophingen. Er waren ook een paar krokodillenschedels die achteraan in een hoekje stonden. (2) de krokodillen zelf. Dit was net zoiets als de bio industrie in Nederland. Er was een hok voor eenjarige krokodillen, twee jarige en zo verder tot ze vijf jaar zijn. Dan is de huid het best, dus worden ze geslacht. De krokodillen die er lagen waren een soort huidproductiemachines. Ze zonnen, eten, zonnen, eten etc. totdat hun huid geld oplevert. Geen jagersinstinct, geen voortplanting, geen interessant gedrag, alleen liggen. Tot overmaat van ramp kregen we ook nog een papiertje met daarop in slecht Engels uitgelegd hoe mooi de krokodillen in de natuur hadden kunnen leven. Om de betalende buitenlander tegemoet te komen, waren er wel twee grote krokodillen van 26 jaar. Nou, we hebben genoten! Misschien moeten we de varkensstal in Nederland ook maar openstellen voor buitenlanders.

Toen tot slot de taxi driver ook een exorbitant hoog bedrag vroeg voor zijn dienst, waren we het echt even helemaal zat. Gezien worden als Ferenge (buitenlander) met een toeristen budget terwijl je student bent die de kosten van de malariapillen wilde compenseren met lagere levenskosten is misschien wel vergelijkbaar met Ethiopiër zijn en met een onder-gemiddeld inkomen genoeg voedsel bij elkaar probeert te sprokkelen. Of stellen we ons dan aan?

Maar we geven niet op. Gewapend met wat Amharic woorden, een scherpe wil om van te voren prijzen te weten te komen en onder het genot van oliebollen (die wel altijd maar 1 birr zijn gelukkig) gaan we het leven in Ethiopië aan.

JD

Waar een normale buitenconcentratie 1 mg/m3, en een concentratie in rook rond de 200 mg/m3 is, kom ik bij één huishouden op een bepaald moment een concentratie van 3000-5000 mg/m3 tegen. Wat je daar dan weer niet tegen komt is oude schoenen – die gebruiken ze namelijk om het vuur mee aan te maken. Opgeruimd staat netjes – alleen jammer van je longen.

Verder zijn de acht huishoudens die ik tot nu toe bezocht heb, het niet in alles met elkaar eens: liever gebruik van hout, omdat rook van houtskool zo dodelijk is, of juist liever houtskool gebruiken omdat dat veel minder rookt. Rook is in alleen maar negatief – of toch niet: het is goed voor de kippen, en het is goed tegen ziektes als malaria.

Kortom: voldoende stof voor dankbaarheid: al leuke resultaten, nog geen problemen met de instrumenten, en het werkt zeer prettig samen met Tekalign Torora, mijn onderzoeksassistent. Hij is ondertussen verslaafd geraakt aan Ligretto.

Geertje

In plaats van laat uit bed te komen, met het idee ‘wat zal ik nu weer gaan doen?’, heb ik dankzij jullie reacties een heerlijk drukke tijd achter de rug. Ik heb een jurk voor mezelf genaaid (zie foto), getuinierd, veel contact gehad met de zussen van Thomas en daardoor weer meer Amharic geleerd,een lampenkap en een knuffel van afval geknutseld,  Ethiopisch gekookt (ook een fornuis van hier, een soort bbq gekocht), getekend en ik ben vaak naar de markt gegaan. Ik heb daar helaas geen kralen, twerkinstrumenten (is dat internet?) en muziekinstrumenten kunnen vinden. Ook van dans heb ik nog niets gezien, behalve dan hele vage muziek clips waarin mensen een beetje heen en weer wiegen in verschillende natuur omgevingen terwijl ze muziek voor God zingen. Niet echt na te doen. De winnaar bepalen is erg lastig, maar ik heb de meeste tijd gedood met het naaien van de jurk, dus de persoonlijke mail gaat naar Rina J Echt superbedankt nogmaals, ook voor alle andere tips!

Hopelijk hoor ik nu as maandag wat ik mag doen voor de economie leerstoelgroep. Als dat nog langer op zich laat wachten kan ik ook per direct aan de slag bij het protestants kerkgenootschap hier. Zij organiseren ook ontwikkelingsprojecten waar ik bv als financieel controleur aan de slag zou kunnen. Ik hoop nog erg op lesgeven, maar dit is vast ook een leuk alternatief.

Verder

Muggencompetitie: 108 dodelijk (G) – 108 dodelijk (JD) – 25 gewond (muggen)

Een groepje Ethiopische studenten wil ons van achterna-lopende en –roepende kinderen verlossen. Met stenen van zeker 5 cm doorsnee gooiden ze richting de kinderen, zodat ze meteen wegstoven. Een vriendelijk gebaar, dus we roepen enthousiast ‘abasecenalo!’ (dankjewel!). Wel vreemd om zo blij te reageren op kindermishandeling…

Een paar meiden van ongeveer 15 jaar raken nieuwsgierig Geertje’s arm aan. Eén van hen vraagt bezorgt “What happened?”. Ik schrik, en kijk snel naar mijn arm. Gelukkig waren ze slechts geschrokken van de moedervlekjes die zich op mijn arm bevinden. Ja, die heb je niet als je al helemaal vol pigment zit.

Na het naaien van de jurk is er nog wat stof over. Volgens Afrikaanse gewoontes moet de man ook een kledingstuk hebben van dezelfde stof als de jurk van de vrouw. Welk kledingstuk moet Geertje volgens jullie voor JD maken?

Liefs,

JD en Geertje

Postadres:

Thomas Torora

P.O. Box 2220

Arba Minch, Ethiopia